Eind april dook ik, samen met vijf andere makers, het archief in van Beeld & Geluid. In twee sessies was het doel om onderzoek te doen naar beeldmateriaal uit het archief en dit door te vertalen naar een beeld.
Vanuit mijn interesse voor sociale systemen/constructen en het bevragen hiervan kwam ik uit bij nieuwsitems over de provo/hippie beweging in de jaren 70. Een nieuwsitem begon met het voorval van chimpansees in de dierentuin van Arnhem. Ze werden geobserveerd, bekeken. Onderzoekers benieuwd naar hun gedrag. Ze lagen daar, te zijn, op het eiland. "net als de hippies in het Vondelpark in Amsterdam", vertelde de VoiceOver. Deze quote vormde het startpunt voor het beeld wat in neer wilde zetten.
De "Homo sapiens", de verstandige mens. Of de "Homo insipiens", de onverstandige mens. Voor mij ligt er een parallel in de kritiek op de hippies die losgekomen zijn van "het systeem" en de steeds grotere distantie tussen de mens en hun besef dat ze onderdeel zijn van een biologisch systeem. Het lijkt alsof de mensheid steeds meer vast zit in bedachte systemen en constructen, "zoals het hoort" of "zoals we het altijd al gedaan hebben". Mensen die zich in bochten wringen om onderdeel te kunnen worden en blijven van "het systeem". Maar is dat echt wat ons gelukkig maakt, is dat verstandig?
Ik raakte gefascineerd door de vergelijking van de hippies en chimpansees. Wat is het in deze wereld knap om de echte wereld te verkiezen boven het digitale bestaan. En dat je er naar streeft te 'leven' inplaats van te 'functioneren' in een, door anderen, bedacht systeem. Misschien is dat wat meer sapiens (verstandig).